پروانه ها...

سلام همنفس من ...
امشب از اون شباییه که پٌر از حرفم ...فدای دل مهربونت بشم ناراحت نشو گل رز من ، دارم باهات حرف میزنم اما نه جوری که باعث بشم بیدار شی.آروم حرف میزنم باهات و با عشق و محبتی که تووی حرفامه روح مهربون و پاکتو نوازش میکنمنمیدونم چی باعث شد همچین عشق بی نهایتی به وجود بیاد که حتی لحظه های نبودنت هم با همه سختیا و دلتنگیاش بازم مث در کنارت بودن لذت بخشه. لذت داره چون میدونم این لحظه ها که هر ثانیش برام قد یکسال میگذره بالاخره با اومدنت تموم میشه.هنوز نمیدونم از اول چی شد که این عشق به وجود اومد و چی شد به این سرعت رشد کرد و شدی همه زندگیم.شدی همه هستیم.

پروانه ها وقتی که میسوختن
تقدیتو دوختن به تقدیرم
هروقت دلت میگیره میسوزم
هروقت دلت میسوزه میمیرم...

بی نهایت دوست دارم گل رز مهربون من

تقدیم به تو که معنای حقیقی عشق هستی ، تقدیم به تو گل رز زیبای من...