گل من
سلام همنفس من
نمیدونم از کجا و چجوری شروع کنم . فقط همین اول بگم که بی نهایت و با همه وجودم وجود پاکت و مهربونتو دوست دارم .
وجودی که عاشقشم و عاشقونه میپرستمش . قلب و روحی که لایق پرستشه .
همیشه من و دلمو با مهربونی دل مهربونت شرمنده کردی . همیشه خطاها و اشتباهاتم و نادیده گرفتی . همیشه با گذشتت بهم عشق بی نهایتتو ثابت کردی .
تو معنای واقعی عشق هستی
معنای حقیقی دوست داشتن
با تو تونستم یه محبت عمیق و بینهایت زیبا رو درک کنم . محبتی که قلبو روحمو زنده کرد .
باعث شد دنیای سیاه و تاریکم با نور بینهایت و بی دریغ عشق تو روشنو زیبا بشه . که بفهمه دنیا اونچیزی نیست که براش ساختن ، اونچیزیه که خودش میسازه . دنیامو با تو ساختم دنیایی که بی نهایت زیباست و زیبایی هارو میبینه .
با قلب مهربونت بهم یاد دادی چطور بگذرم چطور عاشق باشم و چطور بسازم.
با اینکه هر بار میساختم و خراب میشد اما بازم وقتی به تو و این عشق ابدی میرسیدم توان بی نهایتی تو وجودم شکل میگرفت برای دوباره ساختن .
و حالا اونقدر میسازم تا یه روز به اون چیزی که میخوام برسم . به همه آرزوهام
گل مهربونم از تو و برای تو مینویسم که یکی از لذت بخش ترین و آرامش بخش ترین کاراییه که تاحالا انجام دادم . هرچند هرچقدر از روح پاک و قلب مهربونت و احساس زیبات بنویسم کمه و نمیتونم با این نوشته ها ذره ای از وجود زیباترین گل هستی رو توصیف کنم.
گل مهربونم تا ابد دوستت دارم کاش دل بی لیاقتم لایق این عشق ابدی و زیباترین رز باغچه هستی باشه ... ای کاش باشه...
کاش میشد همه گلای دنیا رو به پات بریزم...
