هشت مرداد

امروز هشت مرداد است.

سال روز آغازت مبارک

محسن چاوشی

تا به امروز برایت ننوشته بودم. نمی دانم شاید هم هرگز دیگر ننویسم. می دانم امروز برای گله و گله گذاری شاید روز مناسبی نباشد. اما این روز بهانه ای شد تا برایت بنویسم شاید هم هرگز دیگر هیچ بهانه ای برای از تو نوشتن نیافتم. شاید همه اش را از بین ببری.

می دانم نمی خوانی ، می دانم نمی بینی، می دانم دیگر وقتی برای خواندن دلنوشته های عاشقانت نداری. خودت خواستی که نداشته باشی. خودت از عاشقانت هر روز بیشتر فاصله گرفته ای. هر روز بیشتر دور شده ای. می دانم نمی خوانی، اما می نویسم به قول خودت

به تسلای دلم

شاید این چنین آرام شوم .

هنوز عاشقانه ، عاشقانه هایت را گوش می دهم . هنوز با تو می خوانم و گریه می کنم. با ناله های مصنوعیت نه ، با آن صدای خش دارو محکمت که از درد می خواند.

بس است ... تا به کی توضیح واضحات؟ خودت هم خوب می دانی تغییر کرده ای. خوب می دانی دیگر محسن چاوشی چند سال پیش نیستی. اما

هنوز دوستت دارم هر چند به قول خودت

دلگیر دلگیرم از او

از او و آینه هایش

آن خودپسندی که دل را

خون می کند ادعایش

او سر به بالا و مغرور

غافل از اینکه همیشه

مردی علارغم مردی

افتاده بر دست و پایش

اما از عشقت نمی گذرم حتی اگر دیگر مثل سابق نخوانی. باز هم همان آهنگ های گذشته ات را با گوش دل می شنوم به امید روزی که باز هم مثل گذشته از درد بخوانی با همان لحن نه با ناله های مصنوعی...

خوش باش سلطان امروز همه جای این دنیای مجازی تبریک تولدت را می بینی...

یکی برایت پوستری ساخته ، دیگری از صمیم قلب شعری برایت سروده و یکی دیگر از نهایت احساسش چند خطی برایت نوشته

شاید هم کسی مثل من از تو گلایه کرده باشد

اما

تو کدام را میبینی؟ کدام یکی را میتوانی ببینی؟ کدام را خواهی فهمید؟ میتوانی احساسات عاشقانت را درک کنی؟

میتوانی؟ اگر جوابت منفیست که هیچ... اما اگر جوابت آریست پس چرا تا این اندازه دوری؟

 مهم نیست  از ما دور ، اما به خودت نزدیک باش

هنوز هم دوستت دارم محسن چاوشی

تولدت مبارک رفیق من ...

تا ابد محکم بخوان