...

سلام ...

سلام همنفس من

همیشه وقتی عصبی بودم ،اگر کاری کردم یا تصمیمی گرفتم بعدش ازش پشیمون شدم. دلم نمیخواست تو این وب چیزی از ....بگم. دلم نمیخواست فضای اینجا رو که برام یه حالو هوای دیگه ای داره ، برام اینهمه مقدسه ، با حرف زدن درمورد چیزایی که دیگه هیچ ارزشی برام ندارن خراب کنم .

پست قبلو تو زمانی که عصبی بودم زدم . افکارم آشفته بودو خسته شده بودم بدون اینکه فکر کنم هرچیزی که اون لحظه به ذهنم می رسید نوشتم. حالا پشیمونم چرا با گفتن اونا … نباید اون حرفا رو حداقل اینجا میزدم اما ...

قرار بود حذفش کنم ...

برام مهم نیست بود و نبود اون آدم . از اولش تو زندگی من جایی نداشته و حالا هم نداره هیچ وقت دیگه هم نمیتونه داشته باشه . برای همیشه ذهنمو از اون و هر چیزی که مربوط به اون بوده پاک کردم . برام مهم نیست که باشه یا نه. گل من من تورو دارم ، همنفسمو ، آرامش وجودمو...

این شعر محسن چاوشی واقعا قشنگه

تو شعرای سپید من جایی نمونده واسه تو

سیاهی و دربه دری از روزگار من برو

برو دیگه دوس ندارم یه لحظه پیشم بمونی

دیگه نمیخوام تو گوشم شعرای غمگین بخونی

دنیای من روشنه و تو دشمن روشنیا

خورشید من داره میاد بی سرو پای رو سیاه

می خوام روزای خوب من شکنجه جونت بشه

سپیدیای من تورو تا مرز مردن بکشه

اگه نمیری ام بدون که دشمن جون منی

دلم میخواد هر جوری هست کنار من جون بکنی

سیاهی و دربه دری غصه نا تموم من

چقدر باید گریه کنم از من و گریه دل بکن

دختر ماه و مهر من اومده و پشت دره

اونم دلش میخواد غمو از روزگارم ببره

میدونم این تصویر تکراریه و تو یه پست دیگه ازش استفاده کردم اما واقعا روزگار الان منو نشون میده. زمانی که ساختمش هم تا این اندازه بهم نزدیک نبود